Dit was 2025 | AZ DIEST
Architectuurfotografie van een nieuw ziekenhuis in opleveringsfase
Groeien met schaal als architectuurfotograaf
Schaal is iets waar je in groeit. In mijn eerste jaren als architectuurfotograaf ging het vooral om woningen en interieurs. Projecten waarin je leert kijken, corrigeren en zoeken naar het juiste standpunt: hoe krijg je een woning in een smalle straat correct in beeld, hoe blijven lijnen recht en ruimtes leesbaar zoals ze door de architect werden ontworpen?
Gaandeweg groeien die projecten mee met je ervaring. Anno 2025 word ik gevraagd om grote kantoorgebouwen, complexe bouwsites en soms zelfs volledige stadsdelen te fotograferen. Of een volledig nieuw ziekenhuis, zoals het AZ Diest.
Architectuurfotografie in de laatste fase van een ziekenhuisproject
Begin juni klopten Archipelago en GAF bij mij aan. Zij stonden in voor het architecturale ontwerp en de begeleiding van de bouw van het nieuwe ziekenhuis in Diest en bevonden zich in de laatste rechte lijn richting oplevering. Net die fase is fotografisch bijzonder interessant, maar ook complex: het gebouw is quasi afgewerkt, terwijl de omgeving en de werking nog voortdurend in beweging zijn.
Ze vroegen mij om het ziekenhuis in beeld te brengen met aandacht voor architectuur, gebruik en context. Niet alleen als gebouw, maar als zorgomgeving in wording.
Drie fotorondes, één coherent beeldverhaal
Zoals bij veel projecten van deze schaal bleef het niet bij één bezoek. De opdracht werd bewust opgesplitst in drie fotorondes, elk met een eigen focus en doelstelling.
1. Verkennend werfbezoek
Een eerste bezoek diende om het gebouw te leren kennen, zichtlijnen te analyseren en het verhaal van de ontwerparchitecten te horen. Zo’n verkenning is essentieel om later gerichter en efficiënter te kunnen werken tijdens de effectieve fotoshoots.
2. Technische ruimtes en materiaalkeuzes
Tijdens de tweede fotoronde lag de focus op ruimtes die na ingebruikname moeilijk of zelfs onmogelijk fotografeerbaar zijn: OK’s, recovery, het bevallingskwartier en andere zorg- en technische zones. In deze fase werkte ik ook nauw samen met Gerflor. Door hun productkennis te combineren met mijn fotografische expertise konden we gericht zoeken naar beelden waarin vloer- en wandafwerkingen niet alleen correct worden weergegeven, maar ook bijdragen aan het verhaal van het gebouw. Het bundelen van expertise bleek hier cruciaal.
3. Ingebruikname, schaal en realiteit
Tijdens de derde en laatste ronde was het ziekenhuis effectief in gebruik. Deze fotoshoot werd grotendeels uitgevoerd in het gezelschap van de communicatieverantwoordelijken van GAF. Naast feedback en inhoudelijke aanwijzingen fungeerden zij af en toe ook als gelegenheidsmodel, wat zorgde voor extra schaal en context in de beelden.
Deze gezamenlijke shoot bleek bovendien leerrijk. Niet alle zichten die op plan worden aangeduid, blijken in de realiteit ook effectief fotografeerbaar. Sommige perspectieven laten zich enkel vertalen via renders. Net in dat spanningsveld tussen ontwerp en realiteit komt ervaring kijken: keuzes maken, bijsturen en zoeken naar beelden die wél werken en het gebouw correct en overtuigend tonen.
Fotografie op het snijvlak van techniek en creativiteit
Architectuurfotografie in een actief ziekenhuis vraagt voortdurend balanceren tussen techniek en creativiteit. Rekening houden met privacy, timing en gebruik is essentieel. Patiënten mogen niet herkenbaar in beeld, ruimtes moeten blijven functioneren en toch moet het architecturale verhaal helder blijven.
Het eindresultaat werd een veelzijdige beeldreeks: overzichtsbeelden op ooghoogte en met de drone, aangevuld met sfeerbeelden, detailopnames en technische fotografie. Ruimtes werden zowel leeg als in gebruik gefotografeerd, zodat het beeldmateriaal inzetbaar blijft in verschillende contexten: communicatie, publicaties, presentaties en portfolio’s.
Samenwerking als meerwaarde
Na aflevering volgden bijzonder positieve reacties van alle betrokken partners. Ook Archipelago verwoordde die samenwerking als bijzonder waardevol:
“Ook dit jaar was onze samenwerking met Steven Massart bijzonder vruchtbaar, onder meer in het kader van het project AZ Diest. De kwaliteit van zijn werk, gecombineerd met zijn luisterbereidheid en zijn zeer fijne aanvoelen van onze realiteit, komt in elk beeld tot uiting. Zijn foto’s tonen niet alleen het ziekenhuis, ze weerspiegelen wie we zijn en hoe wij onze projecten benaderen in functie van het welzijn van patiënten en ziekenhuispersoneel. Stevens werk ondersteunt onze communicatie door onze boodschap helderder, menselijker en impactvoller over te brengen.”
Voor mij is dat het beste bewijs dat aandacht voor proces, samenwerking en ervaring resulteert in beelden die verder gaan dan louter documentatie.