Dit was 2025 | Architectuurwijzer
Architectuurreizen als bron van inspiratie, observatie en beeld
Architectuurreizen. Voor mijn kinderen zijn ze vooral vakantie.
Voor mij zijn ze een manier om inspiratie op te doen, om projecten te bezoeken waar ik anders nooit zou komen, en om op een andere manier met fotografie, video en architectuur bezig te zijn dan binnen mijn dagelijkse opdrachtwerk.
Tijdens die reizen luister ik, kijk ik en ga ik in gesprek met architecten en andere bouwprofessionals. Ik observeer hoe ze met architectuur omgaan en hoe ze er onderling over spreken. Die context — het verhaal achter het project — is voor mij minstens even belangrijk als het gebouw zelf. Architectuur ontstaat niet in isolatie, en goede architectuurbeelden evenmin.
Architectuurwijzer: een samenwerking met geschiedenis
In 2012 stapte ik voor het eerst op de bus met Architectuurwijzer, richting Lausanne. Sindsdien ben ik regelmatig blijven meereizen. Elke architectuurreis probeer ik thuis te komen met sterk beeldmateriaal, gemaakt onder omstandigheden waarop ik geen grip heb. Het moment ligt vast, het ritme wordt door de groep bepaald en ook het weer is wat het is.
Net daarin schuilt voor mij de uitdaging als architectuurfotograaf. Werken zonder controle vraagt ervaring, anticipatie en een scherp oog voor wat zich aandient. Het dwingt me om snel te lezen wat een plek nodig heeft en om keuzes te maken in het moment.
Charleroi en Barcelona: fotografie én video
Dat was in 2025 in Charleroi en Barcelona niet anders. Wel voegde ik dit jaar bewust bewegend beeld toe aan mijn werkwijze. Naast fotografie legde ik de reizen en de bezochte projecten ook vast in video. Die uitbreiding voelt logisch: video laat toe om niet alleen het gebouw, maar ook de dynamiek van de reis, de groep en de omgeving te verbeelden.
Architectuurreizen lenen zich bijzonder goed tot dit hybride werken tussen foto en video, waarbij observatie, ritme en montage samenkomen.
Partner van Architectuurwijzer
Intussen ben ik al enkele jaren partner van Architectuurwijzer. Ik reis mee wanneer het kan, woon af en toe lezingen bij en breng ook tentoonstellingen in beeld. Dat zijn geen evidente omstandigheden om te fotograferen of te filmen: donkere zalen, sprekers in beweging en weinig controle over het licht.
Toch zijn net die lezingen en tentoonstellingen essentiële momenten binnen het architectuurdiscours. Ze maken deel uit van hoe architectuur wordt gedeeld, bediscussieerd en begrepen. Ook daar wil ik als beeldenmaker aanwezig zijn.
Beelden als communicatief instrument
De beelden zijn er, en dat maakt het partnerschap een duidelijke win-win. Na 25 jaar ervaring als fotograaf en videomaker weet ik hoe belangrijk sterk, eigen beeldmateriaal is voor organisaties die inhoudelijk willen communiceren. Beelden helpen om observaties te verankeren, om inzichten helder over te brengen en om verhalen ook na afloop levend te houden.
Brent Van Heyst, organisator van Architectuurwijzer, verwoordt het als volgt:
“De samenwerking tussen Architectuurwijzer en Steven Massart loopt intussen al meerdere jaren en verloopt telkens tot grote tevredenheid. Tijdens onze architectuurreizen bezoeken we projecten die ons inspireren en waaruit we concrete leerpunten meenemen. In 2025 hebben we dankzij Stevens scherpe blik verschillende projecten in Charleroi en Barcelona ook na de reis kunnen blijven illustreren. De fotografie helpt ons om observaties te verankeren en leerpunten helder te communiceren. Bovendien laat dit ons toe om als organisatie te werken met eigen, kwalitatief beeldmateriaal, wat onze communicatie versterkt en ons onderscheidt. Kortom: een samenwerking die inhoudelijk én communicatief bijzonder veel oplevert!”
Aftermovie Charleroi
Bij deze blog deel ik graag ook de aftermovie van het bezoek aan Charleroi. Zoals steeds stonden er heel wat boeiende projecten op het programma in een voor velen onbekende stad. Dat CHAPEX — het project van AgwA en architecten Jan De Vylder en Inge Vinck — de Extra Muros-prijs van de Brussels Architecture Prize in de wacht sleepte, zal voor weinig deelnemers als een verrassing zijn gekomen.
Dank aan Architectuurwijzer voor het vertrouwen en voor de blijvende ruimte om te kijken, te luisteren en te verbeelden.