Portfolio in Entrr

Publicaties waarin je beelden ziet verschijnen die je zelf maakte, het went nooit helemaal. Voor mij toch niet.

Elke keer opnieuw voel ik dankbaarheid dat ik op pad mocht. Maar ook trots: trots dat mijn klanten mij het vertrouwen geven om hun project in beeld te brengen. Fotografen genoeg die hun vak met goesting, professionaliteit en creativiteit uitoefenen. En toch kiezen sommige mensen voor jou. Omdat jouw visie nét iets meer aansluit bij hoe zij hun verhaal naar buiten willen brengen. Omdat jouw manier van werken hen het meest ligt.

En dan komt er op een dag de vraag van Entrr of ik wilde meewerken aan het laatste nummer van 2025. Of ik een portfolio wilde samenstellen voor hun rubriek “Achter de lens”.
Ik moest er niet lang — of beter: helemaal niet — over nadenken. Natuurlijk wilde ik dat! Wat een kans. Wat een eer.

Het moeilijkste onderdeel was de selectie van de juiste beelden. Welke projecten kies je? Heel herkenbaar of net niet? Van bestaande klanten of net iets anders? En wat met de projecten die je niet selecteert?

Ik besloot het anders aan te pakken en op zoek te gaan naar een rode draad. Ik vond er meerdere die elkaar regelmatig raakten.

Reizen, bijvoorbeeld.
Zo begon het uiteindelijk vele jaren geleden, toen ik op een bus richting Lausanne stapte, samen met tien architecten en vijftig studenten. Mijn goede vriend en architect Peter Van Impe fluisterde me in dat ik moest meegaan om te zien hoe architecten omgaan met architectuur. Het droneshot van Ostro Sobad maakte ik in Denemarken. De derde en laatste foto in Schotland. Zoveel jaren later mag ik nog steeds mee met Geert De Neuter en zijn studenten. De wandeling in de Schotse Highlands, omringd door machtige natuur, blijft een hoogtepunt.

Ook bij opdrachten zelf vind ik het heerlijk om voor of na het fotograferen een stukje wereld mee te pikken.
Als Vandersanden me naar een project in Koksijde stuurt, is het geen straf om twee uur vroeger op te staan en de files voor te zijn om om 6u30 op het strand van De Panne te staan. Westerpunt, wat een fantastisch project, midden in het landschap, net voordat je de grens met Frankrijk over stapt.

De sluiswachterswoning midden op de werf van de nieuwe Royerssluis is dan weer de vreemde eend in de bijt. Maar tegelijk het beeld waarin alles samenkomt. Elk project heeft zijn context. Als fotograaf begin ik altijd met het grote geheel, omdat dat bepalend is voor de keuzes die een architect maakte. En dan maakt het voor mij weinig verschil of het gaat om een nieuwe luxueuze villa, een kleine renovatie, een kantoorgebouw in de stad of een verborgen architectuursculptuur in het landschap. Ik hou van de afwisseling in schaal, stijl en omgeving.

En last but not least: bij Peri weten ze al heel lang dat ze mij naar eender welke werf mogen sturen.
Werf of project? Het blijft een onmogelijk dilemma.

Dank je wel, Entrrr, voor deze mooie kans om een inkijk te geven in mijn wereld als architectuurfotograaf. Fijn dat jullie naast zoveel straffe architectuurfotografie ook de makers in de spotlights zetten.
Trots en dankbaar dat ik vanaf nu tussen dat rijtje getalenteerde collega’s mag staan.